Almost every Thai Buddhist has at least just one amulet. It is actually popular to determine both equally young and elderly people dress in no less than a person amulet across the neck to come to feel nearer to Buddha.
พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่เกศทะลุซุ้ม
หลวงปู่เอี่ยม สุวณฺณสโร (พระภาวนาโกศลเถระ)
ฝันเห็นช้าง ความหมายดีจริงไหม ทำนายฝันถึงช้างตีเลขเด็ดแม่นๆ
กระดานบอร์ด พระเครื่อง กระดานบอร์ดทั้งหมด
This post's tone or style may not mirror the encyclopedic tone made use of on Wikipedia. See Wikipedia's guidebook to composing greater content for suggestions. (April 2021) (Learn how and when to get rid of this concept)
A Thai Buddhist monk will give an amulet to Buddhists being a "reward" once they donate revenue or offerings to the temple. The amulets are then no more regarded as a "reward" but a "Device" to boost luck in numerous areas of พระเครื่อง daily life.[1] Nearby men and women also use amulets to further improve their marriage, wealth, well being, love, and relationships.
ดูทั้งหมด + หน้าหลัก รายการอัพเดท รายการพระเด่น ร้านพระมาตรฐาน ข่าวประชาสัมพันธ์ ระเบียบการใช้งาน ติดต่อ บริหารงานโดย ศุภชัย เรืองสรรงามสิริ ( ตี๋เหล้า ท่าพระจันทร์ ) สงวนลิขสิทธิ์เนื้อหาทั้งหมด พ.
เหรียญห่วงเชื่อม หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ เนื้อเงิน ปี ๒๕๑๘
o ในครั้งต่อไป สามารถเข้าระบบ โดยกรอกอีเมล และ รหัสผ่าน ที่ท่านได้ลงทะเบียนไว้
ซื้อขายพระเครื่องกับเอ็นโซ่ ดีอย่างไร ?
ข้ามไปเนื้อหา เมนูหลัก เมนูหลัก
เกี่ยวกับเรานโยบายความเป็นส่วนตัวข้อกำหนดและเงื่อนไขการใช้งาน
พุทธศาสนาเข้ามาสู่ประเทศไทยราวสมัยทวารวดีพร้อมกับความเชื่อเรื่องการสร้างพระพิมพ์ ในสมัยทวารวดีได้รับเอาคติความเชื่อของชาวอินเดียเข้ามาโดยตรงส่งผลให้การสร้างพระพิมพ์ในสมัยทวารวดีมีวัตถุประสงค์การสร้างเหมือนกับอินเดีย คือ การสร้างพระพิมพ์เพื่อสืบพระศาสนาซึ่งเป็นความเชื่อที่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องปัญจอันตรธานซึ่งปรากฏในคัมภีร์พุทธศาสนา เมื่อพุทธศาสนาแผ่ไปยังพื้นที่ต่าง ๆ ของประเทศไทย ความเชื่อเรื่องการสร้างพระพิมพ์ก็เปลี่ยนแปลงไปตามปัจจัยต่าง ๆ แต่ละพื้นที่ อาทิ พุทธศาสนาสมัยศรีวิชัยได้รับอิทธิพลของพุทธศาสนานิกายมหายานที่มีความเชื่อเรื่องการบำเพ็ญบุญเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ ส่งผลให้การสร้างพระพิมพ์ในสมัยศรีวิชัยจากที่สร้างพระพิมพ์เพื่อสืบพระศาสนาเปลี่ยนแปลงไปสู่การสร้างเพื่อเป็นการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ตายและเป็นการสะสมบุญเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ในภายหน้า เป็นต้น